Herkennen jullie dat? Dat je soms twijfelt aan je moederschaps-kwaliteiten? En je je eigen afvraagt of je het überhaupt wel goed doet? Nou, in zo'n fase zit ik nu even. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op Senna en je hoeft maar een vinger naar haar te wijzen en ik bijt em eraf...
Maar......
Senna zit nu in de peuter-puberteit. Tenminste dat denk ik. Ze is zo tegendraads als het maar zijn kan. De driftbuien zijn soms zo erg dat ik bijna denk, dat ze zal ontploffen...
Slapen is de laatste 2 weken weer een drama. Ze wil ten 1e al haar bed niet in, ten 2e mag ik niet weglopen en ten 3e slaapt ze momenteel niet lekker door. Minimaal 1 keer wakker s'nachts, maar ik hoef er niet altijd uit.
Heb voor mijn gevoel alles al geprobeerd. Laten huilen... Na een uur was ze helemaal over der toeren.... en ik ook....
Bij haar blijven zitten tot ze sliep... En dan stiekem wegsluipen en hopen dat de vloer niet kraakt, anders was het weer gillen...
Schreeuwen tegen haar, en je daar weer schuldig over voelen....
Ook overdag is het soms een drama. Niet altijd hoor, gelukkig.... Maar ze heeft zo haar momenten, dan is niets goed. Ze wil dan niet dat je haar luier verschoont, ze wil dan geen drinken, geen koekje enzevoorts. Als het dan niet volgens haar zin gaat, beginnen de huilbuien, gilbuien en het slaan. En soms, heel soms, sla ik terug... Ik schaam me zo om dit op te schrijven, want zo ben ik helemaal niet. Hou helemaal niet van slaan.... En wil Senna ook leren dat ze niet mag slaan... Poeh, wat vind ik het soms moeilijk....
Op andere momenten is ze zo ontzettend lief, dan kan ik haar wel doodknuffelen.....
Wat ik misschien het allermoeilijkste vind, is dat ik niet zo'n groot opvang-netwerk heb. Mijn moeder is overleden toen ik klein was. En die mis ik eigenlijk nu het meest. Voor degene die ook hun moeder hebben verloren, jullie weten wat ik bedoel....Even je moeder kunnen bellen om te vragen, mam hoe deed jij dat???
Uiteindelijk kunt mijn nuchtere verstand weer boven drijven en weet ik dat het ook een fase is, en dat het ook weer overgaat... Maar soms moet je even je ei kwijt.....
Hoi Bianca,
BeantwoordenVerwijderenik begrijp goed wat je bedoelt! Uiteindelijk, denk ik, dat iedere mama dat meemaakt. Uiteindelijk is het je eerste kindje en dan ga je inderdaad aan jezelf twijfelen. Moest er bij jullie een tweede kindje komen, dan zal je zeker zien dat je daar heel anders op zal reageren. Dan ben je ahw voorbereid op deze fase die uiteindelijk ieder kind meemaakt.
Ik ben er zeker van dat je een fantastische mama bent en dat je helemaal niks verkeerds doet, alleen... Senna ontdekt nu heel erg veel en wil aftasten hoe ver ze kan gaan. Probeer je er zo goed en zo kwaad als het kan, door te slaan. Je zal zien, deze fase gaat uiteindelijk even plots over als ze gekomen is.
Zeker niet aan jezelf twijfelen, dus!!!
En ik kan je goed volgen als je schrijft dat je je mama op deze moment heel erg mist. Mijn mama is steeds mijn hulp en toeverlaat wanneer één van onze dametjes weer eens kuren heeft en ik het even niet zo goed meer zie zitten.
Hopelijk is Senna's fase snel voorbij en beland je al snel weer in een zeer leuke en aangename fase van het leven van je dochter!
groetjes en nog veel sterkte!
Sabine
Ha Bianca,
BeantwoordenVerwijderenO ja, je verhaal herken ik wel hoor. Ik twijfel ook wel eens, of ik het goed doe. Zeker als ze allemaal aan je hoofd "zeuren".
Maar toch merken ze als het goed is wel, of je echt met liefde met ze om ga, dus op de goede momenten ook goed benutten, zeg maar!
Maar deze leeftijd is zo grillig, we hebben er hier ook 1 van bijna 2! Nou, die kan er ook wat van. Maar hij is ook erg veel ziek, dus dan word je ook toegeeflijk, en dan ga je de fout in, als tie wel goed is, zeg maar.
En dat je je moeder mis, herken ik ook, ik heb haar verloren toen ik 16 was, en zeker met deze dingen, dan mis je haar het meest.
Je kunt nooit eens ff bellen enzo, en dat is soms erg pijnlijk!
Maar als ik je verhalen lees, dan ben je stapel op je dochter, dus probeer soms bijt e komen en dan geniet je weer volop van haar hoor!
Maar hoe rot het soms is, laat wel je grenzen voelen, want volgens mij proberen ze die op deze leeftijd enorm uit! (hebben ze hier alle 5 gedaan, geloof ik)
Sterkte ermee, en het komt goed hoor! Gr, Klazina